Door het uitstellen van een FCT-document, bevestigd de expediteur dat hij een welbepaalde zending in last heeft genomen, met het oog op haar verzending, met opdracht genoemde zending af te leveren, in overeenstemming met de onderrichtingen van de opdrachtgever, zoals vermeld in het document.
Enerzijds is de expediteur dus verantwoordelijk voor de aflevering van het goed, op de plaats van bestemming, door de door hem gekozen ontvanger, in handen van de drager van de FCT.
Anderzijds zijn de Algemene Belgische Expeditievoorwaarden op de keerzijde van de FCT afgedrukt en wordt uitdrukkelijk vermeld dat de onderschrijver van het document handelt in de hoedanigheid van een commissionair-expediteur en niet van een vervoerder.
Onze rechtspraak zou zonder twijfel de uitsteller van zulk document als een commissionair-vervoerder beschouwen, volgens de wet gelijkgesteld met een vervoerder.
Om deze reden hebben wij het document in België nooit geïntroduceerd, omdat het aanleiding zou geven tot verwarring en dat het onze rechtspraak ten opzichte van de expediteur negatief zou kunnen beïnvloeden.
Tenslotte, vermits de FCT geen werkelijk vervoerdocument is, vervult het in feite slechts dezelfde functies als een FCR.
Het is een opslagbewijs dat door de expediteur kan gebruikt worden voor operaties die hij vervult in hoedanigheid van entrepositaris.
In de eerste instantie beschikken de meeste expediteurs, die goederen opslagen, over eigen documenten.
Sommige banken eisen opslagbewijzen met door hen uitgewerkte voorwaarden.
Ten tweede is er geen éénvormigheid tussen de opslag voorwaarden in België en Wereldwijde Voorwaarden bestaan niet. De keerzijde van het document is dus in blanco gelaten.
FIATA zelf beschrijft de FWR als een éénvormig document, hoofdzakelijk bestemd voor gebruik op nationaal vlak. Wij hebben in België niet veel belangstelling voor het document ontmoet.
